Barbara Prokurat 
Ponadto istnieje również większe ryzyko wystąpienia powikłań ciążowych u kobiet z nieleczoną celiakią. Dr Shawky Badawy z Uniwersytetu Medycznego w Syracuse uważa, że jest to bardzo interesujące odkrycie gdyż wycofanie glutenu z diety znacznie poprawia płodność chorych na celiakię. Celiakii zwykle towarzyszą przewlekłe biegunki, które powodują utratę aminokwasów, witamin i minerałów co ma istotny wpływ na funkcjonowanie wielu narządów wewnętrznych.
Celiakia to choroba genetyczna, polegająca na trwałej nietolerancji glutenu- białka występującego w zbożach. Spożywanie glutenu u osób z celiakią wywołuje szereg nieprzyjemnych objawów ze strony układu pokarmowego skończywszy na zaniku kosmków jelitowych, co stanowi bardzo niebezpieczny stan dla zdrowia. Jedynym skutecznym sposobem leczenia celiakii jest wycofanie glutenu z diety .
Podobne badania zostały także przeprowadzono w Neapolu gdzie przebadano 100 kobiet po menopauzie. U 25 kobiet ze zdiagnozowaną celiakią wycofano gluten z diety na co najmniej 10 lat przed wystąpieniem menopauzy. U 33 kobiet celiakia została zdiagnozowana dopiero po menopauzie a pozostałe 45 kobiet stanowiło grupę kontrolną – u tych kobiet nie występowała celiakia.
Kobietom zadano szereg pytań dotyczących m.in.: wieku w jakim zaczęły miesiączkować, wieku w którym wystąpiła menopauza, liczbie ciąż oraz ewentualnych komplikacji, które wystąpiły w czasie ciąży. U większości kobiet, niezależnie od występowania celiakii miesiączka pojawiła się w wieku 12 lub 13 lat. U kobiet bez celiakii oraz tych, u których rozpoznano chorobę ale wycofano gluten z diety, menopauza wystąpiła średnio w 50 roku życia. Natomiast u kobiet z nieleczoną celiakią, okres przekwitania nastąpił między 47-48 rokiem życia, tym samym skracając okres płodności w porównaniu z poprzednią grupą pacjentek. I chociaż wszystkie 3 grupy kobiet były w ciąży średnio 2-3 razy, to u kobiet z nieleczoną celiakią znacznie częściej występowały poronienia i przedwczesne porody . Dodatkowo kobiety z nieleczoną celiakią ciężej przechodziły okres menopauzy- skarżyły się na uderzenia gorąca, drażliwość, bóle mięśni i stawów.
Naukowcy z Neapolu twierdzą, że wciąż wiele dorosłych osób żyje z niezdiagnozowaną celiakią i niestety pierwszym krokiem do poprawy tego stanu rzeczy jest edukacja lekarzy podstawowej opieki medycznej. Istnieje kilka objawów, które powinny lekarzowi zasugerować celiakię. Objawy to anemia spowodowana niedoborem żelaza, dolegliwości żołądkowo – jelitowe oraz chroniczne zmęczenie. Jeśli takie objawy występują to warto skonsultować się z lekarzem i rozważyć wykonanie testów na celiakię.
Celiakia jest chorobą trudną w diagnostyce gdyż niektóre z badań nie zawsze dają jednoznaczny wynik. Obecnie standardowo przeprowadza się oznaczenia poziomu przeciwciał oraz wykonuje się biopsję jelita cienkiego- jednak jest to zabieg inwazyjny.
W diagnostyce celiakii zaczęto również stosować badania genetyczne określające obecność genów HLA DQ2 i DQ8, bez których celiakia nie może wystąpić. Testy genetyczne są bardzo dobrym rozwiązaniem przy wykluczeniu celiakii, zwłaszcza u pacjentów, u których występują niespecyficzne objawy lub/i od jakiegoś czasu dany pacjent przebywa na diecie bezglutenowej.
