mariaaa 
W temacie Walentynek powiedziano już wszystko. Dla niektórych jest to okazja do specjalnej randki z drugą połówką, inni odrzucają to święto jako za bardzo skomercjalizowane. Tegoroczne Walentynki potraktujmy zatem na przekór tradycji jako wyzwanie, okazję do refleksji nad relacją, która łączy cię z najważniejszym dla ciebie człowiekiem – samym sobą! Poddaj analizie swoje nastawienie i to jak traktujesz samego siebie, abyś umiał stworzyć zdrową relację z innymi. Nie bójmy się także kolejnego święta, jakie zyskuje na popularności, czyli Dnia Singla.
Być może 14 lutego już na zawsze pozostanie w naszych głowach czymś nierozerwalnie związanym ze świętem zakochanych. Dobrze byłby jednak, aby dzień ten zyskał nieco szersze znaczenie. Abyśmy myśleli nie tylko o miłości do drugiego człowieka (co jest szalenie ważne), ale przede wszystkim zastanowili się nad tym, jaki mamy stosunek do siebie – czy traktujemy się z wyrozumiałością, czy jesteśmy wobec siebie czuli, uprzejmi. Ważne jest, aby uświadomić sobie, jak ogromne znaczenie w budowaniu relacji z drugim człowiekiem ma kwestia uczuć, którymi obdarzamy nas samych.
Epidemia autodestrukcji
W erze wszechobecnych i narzucających swoją wolę social mediów jesteśmy bardziej niż kiedykolwiek poddawani ciągłej ocenie, krytyce i presji. Zupełnie jakby tego było mało, przejmujemy tę narrację i zaczynamy stosować ją jako swego rodzaju narzędzie do autodestrukcji. Nie pozwalamy sobie na swobodę, luz, odpoczynek. Ciągle stawiamy nowe cele, narzucamy sobie nieprzerwane wychodzenie ze strefy komfortu i pozwalamy, aby ciągłe oczekiwania innych ludzi oraz wzmocniona z ich powodu autosurowość, z jaką się traktujemy, wypalały nas wewnętrznie. Nikt nie może funkcjonować na pełnym biegu non stop. Czasami trzeba się zatrzymać. Wówczas okazuje się, że nie lubimy samych siebie. Dostrzegamy cechy takie jak lenistwo, wąskie horyzonty, malkontenctwo… Ale to nie jesteśmy my. To zaledwie reakcja organizmu na nieprzyjazne środowisko, które mu tworzymy. Wypaleni, przebodźcowani i nadmiernie zestresowani zawsze będziemy kłębkiem nerwów i zbiorowiskiem obiektywnie rzec ujmując, cech negatywnych. Trudno też wówczas żywić do siebie uczucia pozytywne, gdy nie mamy czasu, aby o siebie zadbać.
A idzie to niestety lawinowo: gdy nie masz szacunku do samego siebie, inni też nie będą go mieli; jeśli nie umiesz cieszyć się ze swojego towarzystwa, dla innych również będzie to niekomfortowe; jeśli będziesz się siebie wstydzić, inni będą dostrzegać tylko twoje negatywne cechy; jeśli nie obdarzysz samego siebie miłością, małe są szanse na to, że stworzysz zdrowy związek z drugim człowiekiem.
Ciepłe uczucia wobec samego siebie powinny być zatem naszym najważniejszym celem w tegoroczne Walentynki jak i przez cały rok. TO wymaga czasu i pracy. I to nie ze względu na innych – to będzie zaledwie przyjemny efekt uboczny rozwoju osobistego. Musimy sobie uświadomić, że to właśnie ja jestem jedyną osobą, która zostanie ze mną do końca życia niezależnie od sytuacji, okoliczności, przeciwności życiowych. Można wręcz powiedzieć, że jesteśmy skazani na samych siebie bez względu na okoliczności. Warto więc chyba zadbać o siebie i po prostu polubić, pokochać?
Style przywiązania jako odzwierciadlenie tego, co czujemy do siebie
Nie bez kozery od razu po Walentynkach obchodzimy Dzień Singla. Jakoś podskórnie czujemy chyba, że trzeba umieć być w najlepszej możliwej relacji najpierw z samym sobą, nie tylko z innymi ludźmi. Jedno zresztą z drugiego wynika. Nie zawsze jednak zdajemy sobie sprawę, gdzie leży problem. Najczęściej niestety sposób, w jaki się traktujemy, wynika z tego, czego nauczyliśmy się w dzieciństwie, jakie wartości wpoili nam rodzice oraz jakiego rodzaju relację zbudowaliśmy z nimi. Jest to oczywiście temat na oddzielny artykuł, książkę a nawet kilka książek. W skrócie jednak warto nadmienić, że psychologowie wyróżniają najczęściej trzy lub cztery style przywiązywania się, wynikające właśnie z doświadczeń z najwcześniejszego dzieciństwa i które mają największy wpływ na to, jakie relacje budujemy z otoczeniem jako dorośli ludzie.
Wymienia się zatem style: lękowy, unikający i zdezorganizowany – każdy z nich nosi znamiona toksyczności i jest czymś, czego powinniśmy unikać. Jeśli natomiast stwierdzamy u siebie zachowania, wchodzące w ich zakres definicyjny, koniecznie powinniśmy zastanowić się nad metodą samorozwoju, chociażby w postaci psychoterapii czy też uprawiania uważności. Style te bowiem charakteryzują się bardzo niskim stopniem zaufania zarówno do samego siebie jak i partnera, przeżywaniem ciągłych niepokojów przed porzuceniem czy też prowadzą do nachalności i tzw. „zagłaskiwania na śmierć” wobec drugiej osoby – w dużym skrócie oczywiście. Warto zapoznać się z tymi pojęciami.
Jedyny styl przywiązania obiektywnie uznawany za zdrowy to styl bezpieczny. Charakteryzuje się on wywarzonym, realistycznym poziomem samooceny oraz wysokim poziomem zaufania w relacji. Osoby, które przywiązują się w sposób bezpieczny nie obawiają się długotrwałych i poważnych związków, ale i nie przeraża ich wizja bycia singlem przez dłuższy czas. Nie tkwią też na siłę w relacji bez perspektyw i nie ustanawiają partnera/przyjaciela w centrum swojego wszechświata, zapominając o sobie czy wręcz tłumiąc własne pragnienia i potrzeby albo wręcz rezygnując z własnego życia na rzecz innego człowieka. W takiej zdrowej relacji istnieje przede wszystkim harmonia, komfort i swoboda w wyrażaniu uczuć i opinii. Jak zatem widać zdrowa relacja z drugim człowiekiem w dużej mierze polega na zdrowej relacji z samym sobą.
Miłość i szacunek do samego siebie
Jeśli żywimy do samego siebie ciepłe uczucia i szanujemy się za to, jacy jesteśmy, szanse, że wpadniemy w toksyczną relację i pozwolimy jej trwać, są naprawdę niewielkie. Nie unikniemy oczywiście tzw. „wpadek”. Może się zdarzyć, że zakochamy się lub też nawiążemy głębszą, przyjacielską relację z kimś niewartym naszych wysiłków i zaufania. Wówczas jednak, gdy szydło wyjdzie z worka, naturalną reakcją osoby znającej swoją wartość jest ucięcie takiej relacji lub praca nad nią – wyłącznie z obu stron. Jeśli jednak sytuacja się powtarza i po drugiej stronie nie ma woli zmiany, jedynym rozwiązaniem jest odpuszczenie, pozwolenie, aby każdy poszedł w swoja stronę.
Tak właśnie postąpi osoba, która kocha i szanuje samego siebie, a okazuje to poprzez dbanie w pierwszej kolejności o swój komfort i bycie w zgodzie z samym sobą. Nie warto wówczas pogrążać się w żalu na zbyt długi czas tylko wręcz docenić samego siebie za siłę i wytrwałość oraz za okazany samemu sobie szacunek poprzez ucięcie znajomości, która wpływała negatywnie na nasze życie. Czy jest to trudne? Oczywiście, bo jedną z cech naszego gatunku jest potrzeba bycia w stałych relacjach, budowania więzi społecznych. Ucinanie relacji jest zatem nawet niejako wbrew naszej naturze. Jest to jednak jedyny sposób, aby dać sobie szansę i przestrzeń na to, by wpuścić do życia ludzi, którzy będą nas ciągnąć w górę a nie w dół. Ile razy zastanawialiśmy się przecież, gdzie byśmy byli, gdyby nie toksyczni rodzice, partner czy przyjaciel, którzy zatrzymywali nasz rozwój, dominowali w negatywny sposób nad naszą codziennością i zatruwali ją swoim malkontenctwem, krytykanctwem, złośliwością czy niepotrzebną presją. A gdy pozostajemy w takich niezdrowych relacjach, w naszym życiu nie ma już miejsca na te zdrowe. Toksyczne mają bowiem to do siebie, że szczelnie wypełniają nam grafik, zarówno ten fizyczny jak i związany ze ścieżkami myślowymi, którymi podąża nasz umysł.
Nie popaść w sobkostwo
W drodze do znalezienia zdrowej relacji z samym sobą, absolutnie nie popadajmy w skrajne „sobkostwo”, czyli swego rodzaju egoizm. Absolutnie nie. Nie należy od razu stać się osobą widzącą jedynie czubek swojego nosa, której nie obchodzą zupełnie inni ludzie. Jednak dbanie o samego siebie, przyglądanie się swoim potrzebom, czułość oraz szacunek dla samego siebie i docenianie własnej osoby, to jest ważne dla każdego pracującego nad sobą człowieka. Znajmy swoją wartość. Podstawa to znalezienie we wszystkim złotego i zdrowego środka ze stałą myślą, która pojawiła się na początku artykułu – osobą, z którą na 100% spędzisz całe swoje życie, jesteś wyłącznie TY SAM.
Więc świętujmy zarówno Walentynki jak i Dzień Singla pokochaniem samych siebie, aby później móc to uczucie dzielić z bliskimi.
Jakub B. Bączek
Jakub B. Bączek – Trener mentalny Mistrzów Świata i olimpijczyków, właściciel kilku firm, autor ponad 20 książek, sprzedawanych dziś w 17 krajach. Wykładowca studiów MBA na Akademii Leona Koźmińskiego, ekspert telewizyjny, mówca inspiracyjny, regularnie zapraszany do czołowych banków i korporacji.
Twórca Akademii Trenerów Mentalnych™ i popularnych projektów szkoleniowych w Polsce i za granicą. Prywatnie pasjonat podróży, gry w golfa, buddyzmu i czytania książek. Uważa, że marzenia się nie spełniają – marzenia się… SPEŁNIA!
