Pierwsza milionowa tona PCW opuściła instalacje we Włocławku w 1994 r. Na kolejny milion ton trzeba było czekać już tylko sześć lat. Od 2000 r. linia produkcyjna polichlorku winylu była sukcesywnie modernizowana. Jej unowocześnianie trwało blisko dziewięć lat i pozwoliło m.in. na trzykrotne obniżenie jej energochłonności, a przede wszystkim na zwiększenie tempa produkcji polimeru. Aktualnie ANWIL może wytworzyć nawet 1000 ton polichlorku winylu dziennie. Taką rekordową wielkość dobową produkcji udało się włocławskiej firmie osiągnąć po raz pierwszy w 2011 roku. Aktualnie czas potrzebny na produkcję pełnego miliona ton wynosi średnio 4 lata.
Historia obszaru produkcji tworzyw sztucznych ANWILU rozpoczęła się 4 sierpnia 1975 r. wraz z podjęciem przez ówczesne władze decyzji o realizacji jednej z największych inwestycji końca lat siedemdziesiątych, a więc budowy kompleksu polichlorku winylu. O jego lokalizacji zadecydowało korzystne położenie Włocławka w pobliżu płockiej rafinerii, skąd dostarczany jest etylen oraz inowrocławskiej kopalni soli, gdzie wydobywana jest solanka. Etylen i solanka są bowiem podstawowymi surowcami używanymi do produkcji chlorku winylu, a więc monomeru, z którego powstaje polichlorek winylu.
PCW jest jednym z najstarszych tworzyw, zajmując pod względem powszechności stosowania trzecie miejsce na świecie. Ze względu na swoje właściwości termoplastyczne, dużą wytrzymałość mechaniczną oraz odporność na działanie wielu rozpuszczalników, jest on wykorzystywany m.in. w budownictwie (stolarka okienna, panele ścienne i podłogowe). W 2018 r. wyprodukowano ponad 11 mln okien z polichlorku winylu, co stanowi blisko połowę łącznej liczby wytworzonych w Polsce okien i drzwi oraz 3/4 produkcji okien.
Analitycy z instytutu badawczego Ceresana w opublikowanym w kwietniu 2019 r. raporcie dotyczącym rynku PCW przewidują, że popyt na ten polimer wzrośnie do 2026 r. do ponad 56 mln ton.