W programie jubileuszu, obchodzonego w dniach 2 – 5 września br. (piątek – poniedziałek), znajdą się dwa wyjątkowe spektakle: Lato – Red Sun Polskiego Teatru Tańca i Mandragora Teatru Wielkiego w Poznaniu oraz wystawa Albrecht Dürer i jego epoka, prezentująca grafiki ze zbiorów Wschodniosłowackiego Muzeum w Koszycach. Na wszystkie wydarzenia wstęp wolny.

PROGRAM:

2 września (piątek), godz. 20.00

Polski Teatr Tańca, Lato – RED SUN

choreografia Thierry Verger

muzyka : collage

światło : Thierry Verger, Arkadiusz Kuczyński

realizacja dźwięku : Mateusz Rogaliński

organizacja produkcji: Katarzyna Anioła

premiera: sierpień 2008, Poznań

Słońce delikatnie pieści naszą skórę swoim dotykiem. Uśmiechamy się do tych chwil, jak w rajskim ogrodzie, kiedy jeszcze owoc grzechu nie oddzielał nas od innych. Nasze zmysły inicjują wyprawę poza horyzont. Ożywione marzeniem kobiet i mężczyzn, których wzrok wpatrzony w drogę, o porannej rosie, budzi niepokój.

Lato, przedstawione przez Polski Teatr Tańca, nie jest radosnym czasem beztroskiej zabawy. Pod czerwonym słońcem nie jest błogo, ale niebezpiecznie; atmosfera przytłacza i niepokoi. Tytuł przedstawienia, przywodzący na myśl ciepłe, jasne miesiące, zdaje się zapowiadać spektakl radosny i lekki. Słońce, będące głównym motywem widowiska, przybrało w nim jednak nienaturalny, czerwony kolor, który zalewając scenę i tancerzy krwawą poświatą, niepokoi i wprowadza nastrój niepewności, wręcz niebezpieczeństwa.

Portal Moje Miasto, Duszne lato pod czerwonym słońcem

Thierry Verger urodził się w Noumea w Nowej Kaledonii. Jego korzenie związane są z malezyjskim plemieniem, którego, jeden z przodków był wodzem, a inny uzdrowicielem. Od 18 roku życia Thierry mieszka we Francji. Obecnie jest wykładowcą w dwóch prestiżowych szkołach tańca w Paryżu: Studio "Harmonic" i "Le Centre International Danse Jazz". Jest założycielem, dyrektorem i choreografem "Balet Dans & Co" oraz Compagnie Thierry Verger. Tworzy choreografie i prowadzi działalność pedagogiczną w Europie, USA, Japonii i Izraelu. Z Polskim Teatrem Tańca rozpoczął współpracę w roku 2006 w ramach Międzynarodowych Warsztatów Tańca Współczesnego, jako pedagog modern jazz underground. Syntetyzując różne elementy modern jazz i physical dance, tradycje Bliskiego Wschodu i sztuk walki, utworzył unikalny styl tańca, odwołujący się do instynktu, wyobraźni, indywidualności. W swojej pracy choreograficznej podkreśla znaczenie osobowości i tożsamości tancerza.

4 września (niedziela), godz. 20.00

Teatr Wielki im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu, Mandragora

scenariusz i reżyseria: Michał Znaniecki
kostiumy: Tomasz Jacyków
choreografia: Iwona Pasińska
muzyka: Karol Szymanowski, Jean-Baptiste Lully
kierownictwo muzyczne: Krzysztof Słowiński
premiera: czerwiec 2011, Plac Wolności w Poznaniu

gość specjalny: Wojciech Malajkat

Mandragora to historia człowieka, everymana, który chciał stać się kimś innym
– lepszym, modniejszym … Opowieść skupia się wokół Monsieur Jourdaina, bohatera z molierowskiego Mieszczanina szlachcicem. Jourdaina zachwyca wszystko to, co wiąże się z wyższymi sferami. Chcąc dorównać szlachcie, bierze lekcje muzyki, tańca, fechtunku. Zatrudnia nawet nauczyciela filozofii, aby móc swobodnie poczuć się w towarzystwie.

Mandragora, to przejście z everymanem przez molierowską komedię dell’arte, wpisaną w szerszy kontekst. Plenerowa forma spektaklu sprawi, że przygody i doświadczenia głównego bohatera staną się każdemu jeszcze bliższe i będzie mógł w nich uczestniczyć. Publiczność, siedząca przed fasadą budynku będzie miała okazję obserwować wszystkie okna, balkony i galerie, które zostaną wypełnione światłem i ruchem. Odkryje to nieznane oblicze architektury i kompozytorów – Szymanowskiego, Lullego, Straussa, którzy w swoich dziełach odwoływali się do Mieszczanina szlachcicem. Ogród i fasada Willi zamienią się w bajeczną krainę, pełną muzyki, tańca i kolorów.

5 września (poniedziałek), godz. 17.00

Albrecht Dürer i jego epoka – wernisaż wystawy

Taniec w czasach Dürera – występ Baletu Dworskiego Cracovia Danza

Prezentowane na wystawie grafiki stanowią fragment zespołu, przekazanego do zbiorów Muzeum w 1888 roku, będącego dziedzictwem testamentowym Imricha Henszlmanna. Muzeum Wschodniosłowackie w Koszycach powstało w 1872 roku. Zbiory Muzeum były gromadzone na kanwie epoki romantyzmu m.in. dzięki darowiznom i zapisom. Do jednego z największych zespołów muzealnych należy zapis testamentowy Imricha Henszlmanna z 1888 roku. Był to szeroki przekrój pasji zbieraczych tego wybitnego patrycjusza koszyckiego. Henszlmann przekazał do zbiorów muzealnych swoją bibliotekę, zbiór graficzny, zespół fotografii, kolekcję rysunków, malarstwa i rzeźby oraz numizmaty i eksponaty archeologiczne.

Kim był Imrich Henszlmann? Ukończył studia medyczne, jednak całe swoje życie poświęcił historii sztuki i archeologii oraz ochronie zabytków. Jak już powyżej odnotowano, był członkiem rodziny patrycjuszy koszyckich, współzałożycielem Towarzystwa Górnych Węgier w Koszycach, Protoplastą tutejszego Muzeum. Był autorem pierwszej węgierskiej pracy naukowej dotyczącej twórczości Albrechta Dürera. (1846). Zapis Imricha Henszlmanna będący podstawą zbiorów Galerii Rakoczego Muzeum Górnych Węgier, a potem kolekcji grafiki Muzeum Wschodniosłowackiego, zachęcił do podobnego działania współczesnych mu kolekcjonerów do przekazywania swoich zbiorów koszyckiej placówce. Po wieloletnich rozproszeniach i przemieszczeniach w 1968 roku do Koszyc wróciły 294 sztychy, które możemy zaliczyć do skarbów sztuki europejskiej.

Wystawa prezentowana w Willi Decjusza podzielona jest na dwie części, jedną stanowi siedemnaście prac autorstwa Albrechta Dürera (1471-1528). Możemy tu oglądać m.in. cztery dzieła wykonane do Apokalipsy Św. Jana, trzy kompozycje z Dużej Pasji, cztery dzieła z Żywotów Panny Marii, słynnego Rhinocervsa (Nosorożca) oraz kilka dzieł samodzielnych. Drugą część ekspozycji stanowi ekspozycja 45 drzeworytów składających się na słynny Tryumfalny pochód cesarza Maksymiliana I. Na zamówienie cesarza nad ich powstaniem pracowali Albrecht Dürer. Albrecht Altdorfer, Hans Springinklee i Hans Burgkmair, Hans Schäfelein, Leonhard Beck, Erhard Schön i prawdopodobnie brat Albrechta Dürera, Hans Dürer.

W przypadku indywidualnych prac Albrechta Dürera mamy do czynienia z drzeworytami, jednym miedziorytem (Rycerz, Śmierć i Diabeł 1513) i stalorytem (Wielkie działo 1518). To oryginalne dzieła artysty powstałe za jego życia (dotyczy to samych matryc jak i tłoczenia z nich grafik), oraz po jego śmierci. Najpóźniejszą odbitkę z 1620 r. stanowi wspomniany Rhinocervs (wszystkie prace tłoczone z oryginalnych matryc Dürera). Należy tu zaznaczyć, iż mimo tego faktu nie pomniejsza to wartości tych dzieł dla historyków sztuki i kolekcjonerów.

Tryumfalny pochód cesarza Maksymiliana I to dzieło drzeworytnicze wykonane na zamówienie samego cesarza Maksymiliana I (1459-1519). Cykl doczekał się kilku edycji w XVI w. ale dopiero po śmierci cesarza, wszystkie tłoczono na papierach czerpanych ze zindywidualizowanymi znakami wodnymi, co m.in. pozwala na właściwe datowanie poszczególnych tłoczeń. Kolejne edycje ukazały się dopiero w XVIII i XIX wieku. Prace nad wykonaniem dzieła trwały kilka lat, jako pierwsze zostały wykonane szkice kompozycyjne na podstawie, których realizowano matryce. Zachowały się akwarele i rysunki do tego dzieła autorstwa Albrechta Dürera m.in. w zbiorach Albertiny. Najwcześniejsze prace do tego cyklu datowane w kompozycji 1508 wykonał Hans Burgkmair. Należy zaznaczyć, że sam cesarz Maksymilian I brał czynny udział w kształtowaniu kompozycji całego dzieła.

Wernisaż wystawy, którą Patronatem Honorowym objął Konsulat Generalny Republiki Słowackiej w Krakowie, uświetni występ Baletu Dworskiego Cracovia Danza pt. Taniec w czasach Dürera.

Koordynacja projektu:

Katarzyna Trojanowska – [email protected]

Organizator:

Stowarzyszenie Willa Decjusza – www.villa.prg.pl

30-233 Kraków, ul. 28 lipca 1943 roku 17a

Fundatorzy:

Projekt zrealizowano przy udziale finansowym Gminy Miejskiej Kraków

BP Europa SE, Grupa PZU, Siemens Sp. Z o.o., Grupa PZU, Port Lotniczy Kraków-Balice, Anwa Toyota, Restauracja w Willi Decjusza